Afgelopen winter ben ik ‘s avonds een keer om 23.00 uur
van Amsterdam naar Losser gereden. Een tocht van Sneeuwschuivers
Op de A1 bij Amersfoort beland ik tussen een langzaam rijdende
file. Ik weet me er doorheen te manoeuvreren en stuit vervolgens op een
peloton sneeuwschuivers. Zo'n vijf naast elkaar die in één keer de gehele
rijbaan sneeuwvrij maken. Ik ben gedwongen achteraan te sluiten. Eenmaal bij
Apeldoorn aangekomen gaan de sneeuwschuivers rechtsaf. Ik rij dus voorop.
Witte deken
Het is duister, het sneeuwt en voor mij zie ik helemaal
geen rijbaan meer. Het is een grote witte vlakte. Door de hectometerpaaltjes in
de gaten te houden kan ik een beetje inschatten waar de rijbaan zou moeten zijn.
Ik rij echt als eerste over een maagdelijke witte deken. Toch is het opletten
geblazen en geen gekke dingen doen. Bij wijze van spreken kun je op spiegelglad
ijs wel 150 kilometer
per uur rijden, zolang je maar gewoon rechtdoor gaat en met de vingers en voeten
van de rem afblijft.
Kicken
Af en toe probeert een automobilist me te passeren maar
een voor een minderen ze weer vaart omdat ze niet kunnen zien waar de rijbaan
is. Dit was voor mij echt kicken!! Ten eerste zo'n witte deken en ten tweede
dat ik voorop in de colonne rij. Dit is met geen pen te beschrijven.
Gerard
Gerard
Geen opmerkingen:
Een reactie posten